Land van drietaligheid

Het woordenboek, zoals dat van Barbara Laner, brengt zeer rijke nuances aan het licht: termen als hozen (tegenwoordig “temmen”, vroeger “zogen”) of het kooswordje spazl, dat moeilijk te vertalen is en in familieverband wordt gebruikt, wijzen op een diepe culturele wereld. 

Minderheidstalen zijn levende hulpbronnen. Hun bescherming is een collectieve waarde die iedereen verrijkt. Deze talen kennen is ook een recht en een plicht van de meerderheidsgemeenschap, want zonder minderheden zou Trentino armer en eenvormiger zijn, en niet de gelaagdheid hebben die het gebied uniek maakt. 

Drie talen, één adem

In de meertalige school in Fierozzo (Vlarotz) wordt het Mòcheno naast het Italiaans, Duits en Engels gesproken in een omgeving waar de talen niet alleen naast elkaar bestaan, maar met elkaar verweven zijn.

De lokale taal wordt een brug naar de buitenwereld, een middel om buiten de Alpen te communiceren en naar Tirol, Zuid-Tirol of Beieren te gaan, bestemmingen waar veel jongeren uit de vallei gaan studeren of werken. Het bevorderen van de tweetaligheid Mòcheno-Italiaans, met daarnaast de kennis van het Duits en het Engels, is een echt hulpmiddel waarmee zij zich kunnen oriënteren in een complexe en onderling verbonden wereld.

Talen brengen verhalen, ideeën en nuances met zich mee. Dit erkennen is cruciaal om ervoor te zorgen dat de Mòcheno-taal, zoals elke minderheidstaal, levendig, vitaal en een volwaardig onderdeel van de hedendaagse samenleving blijft. En van de toekomst.