Castel Stenico ten tijde van de hongersnood

Castel Stenico van de Torre della Fame

Er blijft de spookachtige aanwezigheid in het landhuis van de Torre di Bozone, die de gevangenis bewaakte. Deze plek werd ook wel de “Torre della Fame” genoemd, omdat gezegd wordt dat ter dood veroordeelden in een donkere en moeilijk toegankelijke kamer werden gegooid, die van bovenaf werd afgesloten door een zwaar traliewerk, en daar werden achtergelaten om van de honger te sterven.  
 
Gedurende een bezoek kan dit dualisme tussen machtscentrum en woonplaats duidelijk waargenomen worden: het oorspronkelijke militaire karakter van het kasteel wordt gereflecteerd in de hoge muren, de ontoegankelijke ramen en het sobere en donkere uiterlijk van de Rechtszaal, waar de kapitein van de Giudicarie zijn macht vanaf een podium uitoefende, in een dominant lijkende positie ten opzichte van de veroordeelden.  

Binnen het kasteel daarentegen werden verschillende delen vanaf de 15e eeuw geleidelijk omgebouwd tot elegante woningen met een renaissancistisch tintje.  

Hier vinden we loggia's verzacht door stenen zuilen, ramen met tweeruits en drieruits ramen en een meer 'Italiaanse' look. De overheid was bovendien stabiel, niet blootgesteld aan aanvallen van buitenaf en in de tijd van bisschop Giovanni Hinderbach aan het einde van de 15e eeuw. Later, in de 16e eeuw, onder het bewind van Bernardo Clesio, werd het kasteel een zomerresidentie voor de bisschoppen en werd tevens verrijkt met fresco's, kamers en ontvangstruimtes. 

Stenico Kasteel van de rechtsspraak

In het Palazzo Vecchio is nog steeds de aanwezigheid van de strenge bisschop Giovanni Hinderbach (1418 - 1486) te zien, vooral in de sala dei Putti. Hinderbach was van oorsprong Duits, maar had rechten gestudeerd in Italië, in Padua. Hij was heel ambitieus en wilde bisschop van Brixen worden, maar moest 'genoegen nemen' met een verkiezing door het Domkapittel tot vorst-bisschop van Trent, om later in zijn leven het purper van de kardinaal te zien. Hij was vastbesloten om zijn taak uit te voeren, hij was gecultiveerd en briljant, moreel compromisloos en hij kwam fel op voor de katholieke idealen van zijn tijd.  

Hij is met name beroemd omdat hij, ook in tegenstelling tot de standpunten van de paus, het Jodenproces voor de moord op de kleine Simon van Trent heeft behandeld, een gebeurtenis die symbool staat voor de angsten en tegenstellingen van die tijd en die lang in het geheugen van de inwoners van Trent is gegrift. 
Hij was vooral bang voor de Turken aan de grenzen van Europa, die als een gevaar voor het christendom werden gezien.  
Een voorbeeld van deze denkbeelden is te vinden in het kasteel, vreemd afgebeeld in een kroonluchter gemaakt van hertengeweien, waarin een vrouwenfiguur triomfantelijk domineert over een Turk die in de strijd lijkt te bezwijken, en daarnaast een putto, een leeuw, sterk symbolische en, om eerlijk te zijn, ook enigszins verontrustende figuren. 

De kamers herinneren aan bisschop Bernardo Clesio (1485 -1539) en zijn misschien wat 'alledaagser', van de keuken tot de bisschopskamer en de bloemenkamer.   
Ondanks het vriendelijkere uiterlijk van dit deel van het kasteel, dat Bernardo Clesio ook wilde overnemen voor andere landgoederen in Trentino, in de eerste plaats het Castello del Buonconsiglio, wordt de bisschop niet herinnerd als een erg zachtaardige heerser. 

Hij was nog ambitieuzer dan Hinderbach, raadgever van aartshertog Ferdinand van Habsburg, goed op de hoogte van de politieke mechanismen van het Germaanse Rijk, bevriend met mensen uit de Italiaanse Renaissance zoals Pietro Bembo, de Medici en de Gonzaga's, maar ook bevriend met Erasmus van Rotterdam. Clesio had bijna ook de pauselijke troon bereikt. Hij studeerde rechten in Verona en Bologna en was echt een man tussen twee werelden en twee culturen, die tegen het lutheranisme vocht en het grote Concilie van Trente voorbereidde. Hij was een strenge man, misschien zelfs te streng, vooral tijdens de onderdrukking van de zogenaamde Guerre Rustiche, waarin hij de leiders van de opstand van 1525 versloeg en streng bestrafte.  
Zonder twijfel een man met macht. 

Castel Stenico van de Rio Bianco

Dit kasteel is indrukwekkend en rijk aan geschiedenis, meubilair, schilderijen en fresco's, maar je kunt zeker de afstand voelen tussen de heersende kaste en de mensen die haar steunden.  

De muren van een enorm, majestueus, ambitieus kasteel waar Clesio zich niet minder dan naast keizer Karel de Grote liet vereeuwigen, pindaristisch vliegend door de eeuwen heen, blazoen en herinnering. 

Maar wanneer je uit de ramen van het kasteel kijkt, zie je een vredig landschap en de Rio Bianco-waterval die nonchalant en schuimend door het groene gebladerte klatert. Je kunt het zien als je dichterbij komt. Je kunt het horen brullen, kreunen en zich uitbreiden om je te leren dat het leven, ondanks alles, honger, glorie en geschiedenis, herinnerd blijft worden.