JESIEŃ W GÓRACH W TOWARZYSTWIE FERII KOLORÓW I WSZECHOGARNIAJĄCEJ CISZY

Jesień to taki moment w roku, kiedy góry odzyskują spokój i ciszę. Wokół dolin, rozstajów i skał unosi się aura spokoju, przerywana jedynie gwizdami świstaków lub rykiem jeleni, szumem wiatru, czy odgłosem toczącego się kamienia. Taka atmosfera towarzyszy turystom, gdy z tarasu schroniska podziwiają wschody i zachody słońca. I kiedy wczesnym rankiem wędrują ścieżkami, rozbudzając zmysły rześkim powietrzem, szeroko otwierając oczy stymulowani jasnymi kolorami i porannym światłem. Szykując  się do zdobycia najwyższych szczytów, można obserwować zmieniającą się naturę, która z koloru jaskrawej zieleni przechodzi w jasne i ciepłe odcienie  żółci, aż po kolor pomarańczowy, czerwony i złoty. Można je podziwiać na mijanych po drodze bukach, brzozach i modrzewiach. W tym sezonie można jeszcze skorzystać z licznych alpejskich schronisk, które w niektórych przypadkach, zdecydowały się przedłużyć sezon, pozostając otwarte dla turystów nawet do końca października. Jedna lub więcej nocy spędzonych u podnóża murów Dolomitów Trydenckich, wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, to naprawdę niesamowite przeżycie.

Jesień nad Gardą w Trentino – Schronisko San Pietro
Na szlaku towarzyszą turystom łuki i kamienne arkady ciągnące się wzdłuż ciasnych uliczek średniowiecznej wioski Canale di Tenno. Na koniec wędrowcom ukazuje się przepiękny widok na dorzecze Riva i jezioro Garda widoczne z balkonu Schroniska San Pietro. Na szlaku wijącym się pośród krajobrazu zdominowanego przez drzewa oliwne i bujne lasy bukowe na Monte Calino lub Monte San Pietro położone jest miasteczko Tenna.  Szlak prowadzi do schroniska powstałego w miejscu dawnej  pustelni z przylegającym małym kościółkiem z 1200 roku pod wezwaniem męczennika Apostoła. W przeszłości budynek zamieszkiwany był przez pustelników. W latach 30-tych ubiegłego wieku, został przekształcony w małe schronisko z tarasem, z którego roztacza się spektakularny widok na Alto Garda. Zwiedzanie rozpoczyna się z Ville del Monte. A następnie podąża się utwardzoną drogą noszącą wyraźne ślady kół pochodzących od wozów, które jeździły po niej od wieków. Wreszcie turyści docierają do osady Canale. Mały placyk tej osady sprawia wrażenie, jakby czas zatrzymał się tu w miejscu. Kierując się znakami szlaku nr 406 i coraz bardziej zagłębiając w las, można dotrzeć aż do miejscowości Bastiani. Stąd już blisko do schroniska, odpowiedniego miejsca również dla rodzin z dziećmi. Tu na małej farmie edukacyjnej dzieciaki mają okazję nie tylko poznać zwierzęta, ale też mają możliwość zabawy wieloma dostępnymi na miejscu grami. Wrócić można tym samym szlakiem albo wyruszyć z miejscowości Bastiani i podążyć zgodnie z oznakowaniem szlaku nr 406A, który schodzi do jeziora Tenno, a stamtąd ponownie prowadzi do Ville del Monte. Tego spektakularnego widoku nie można przegapić: jaskrawa żółć lasów bukowych w środku jesieni, która miesza się z turkusowym błękitem wód tego jeziora.

Wiekowe gaje kasztanowe porastające płaskowyż Brentonico
Castione to skupisko domów, wybudowanych na północnym skraju płaskowyżu Brentonico, w samym sercu Parku Naturalnego Monte Baldo, z którego roztacza się widok na Val Lagarina. Wioska Brentonico, będąca miejscem narodzin kilku pokoleń mistrzów kamieniarskich specjalizujących się w sztuce obróbki kamienia przerabianego na artystyczne i cenne ołtarze, jest również krainą przepysznych kasztanów. W istocie wokół miasta wznoszą się wielowiekowe, niezwykle majestatyczne drzewa pokryte liśćmi, które w jesiennych miesiącach przybierają złotą barwę. Są to kasztanowce, które oferują jesienny, cenny i przepyszny produkt: Marrone di Castione, który aktualnie jest objęty ochroną. Pomiędzy Brentonico i Castione, można wybrać się na spacer, aby podziwiać te roślinne pomniki oraz jasne kolory jesieni. Po wyjeździe z parkingu znajdującego się przy boisku sportowym Santa Caterina w Brentonico należy udać się polną drogą do ruin zamku Dosso Maggiore. Za ruinami ścieżka wiedzie w dół w kierunku miasta Castione pośród starych kasztanowców. Po drodze nie można przegapić festynu: Festa del Marrone, który gmina Castione i Konsorcjum na rzecz ochrony brązu organizują w październiku. W Parku Naturalnym Monte Baldo kolejnym szlakiem pośród jasnych barw jesieni biegnie droga, która począwszy od Festa di Brentonico wiedzie w górę przez około 1h i 30’ aż do Rifugio Malga Campei, punktu panoramicznego na Vallagarina i Valle de Laghi.

W Malga di Romeno i na Monte Roèn
W górnej części doliny Val di Non, nad rozległymi sadami jabłoni, gęste lasy pną się coraz wyżej, dosięgając stopniowo głównych szczytów. Poniżej wschodnie zbocze opada w kierunku obszarów uprawnych, rozległych winnic i sadów owocowych doliny Adige oraz Bassa Adesina. Na południe od przełęczy Mendola rozpościera się górskie pastwisko Malga di Romeno, położone u podnóża panoramicznego szczytu Mount Roen na granicy z prowincją Bolzano. Można tu łatwo dojść ścieżką, która biegnie z miejscowości Campi di Golf, do której można dotrzeć z Przełęczy Passo Mendola. Spacer trwa około 1 godziny i 40', a jesienią, dzięki barwom, które przybiera roślinność, staje się on wręcz spektakularny. Do Malga di Romeno prowadzi także droga, która pnie się w górę z miasta Amblar i na ostatnim odcinku, poprzedzającym parking schroniska, przechodzi w drogę gruntową. Począwszy od tego miejsca, w ciągu zaledwie 45 minut można dotrzeć na panoramiczny szczyt Mount Roen. Szlak nr 500 biegnie w górę pośród sosen pokrywających wierzchołek góry. Można stąd podziwiać rozległy widok, który obejmuje praktycznie wszystkie grupy  regionu. Szczyt można również zdobyć, podążając krótką via ferratą, która biegnie po wschodniej stronie od Schroniska Oltradige, około dwudziestu minut od Malga. Schronisko czynne jest codziennie, aż do końca października, późnej otwiera się jedynie w weekendy. Schronisko oferuje 3 pokoje dla gości, którzy pragną spędzić tu noc i obudzić się o wschodzie słońca, aby podziwiać oświetlone w porannych promieniach skały Dolomitów Brenta.

Ścieżkami Parku Adamello Brenta
To właśnie tu znajdują się dwa przepiękne jeziora górskie: San Giuliano i Garzonè. Krystalicznie czyste wody, w których odbijają się intensywne barwy jesiennego nieba są domem dla pstrąga arktycznego. Na horyzoncie rozpościera się  malownicze i wspaniałe górskie tło, na które składają się szczyt Presanelli i inne pomniejsze wierzchołki posypane pierwszym śniegiem. Dookoła eksplodują kolory, w śród nich prym wiodą żółto-pomarańczowe odcienie licznych modrzewi. Aby poczuć się częścią tego krajobrazu, który można w całości uchwycić na zdjęciu, należy wyruszyć z Caderzone Terme w Val Rendena i pokonać kilkukilometrową trasę prowadzącą na parking położony przed pastwiskiem Malga Campo. Zanim ścieżka skręci na zachód w kierunku zbocza nad Val Genova, skąd widać górną część wodospadów Nardis, można zatrzymać się i ze spokojem podziwiać, patrząc na wschód, Dolomity Brenta. Po wejściu na starą drogę Malga San Giuliano i zaraz za pierwszym z dwóch jezior można zatrzymać się w gościnnym Schronisku San Giuliano, które jest czynne do 26 września, po tym terminie aż do 2 listopada będzie działo tylko  w weekendy. Po drodze można również odwiedzić  zabytkowy kościół-sanktuarium z 1300 roku, wzniesiony tuż nad brzegiem jeziora i zadedykowany świętemu, który jak głosi legenda, przeżył ukąszenie żmij. Ponoć kamienie z jeziora wciąż posiadają tę taumaturgiczną moc. San Giuliano jest patronem Caderzone, a w kościele San Biagio jego posąg przedstawia tego świętego z dwiema żmijami w dłoni. Chcąc wrócić, należy udać się dalej do Bocchetta dell’Acqua Fredda, skąd z góry można podziwiać jeziora, a tuż za przełęczą także cały główny łańcuch Grupy Dolomitów Brenta. Następnie rozpoczyna się zejście, podczas którego mija się najpierw jezioro Vacarsa, potem Malga Campostril, aby na końcu dotrzeć z powrotem na parking.

Kolory jesieni u podnóża Catinaccio
Szlak rozpoczyna się od Campitello di Fassa i prowadzi przez Val Duròn, alpejską dolinę, wijącą się między grupami Catinaccio i Sassolungo. Wychodząc z lasu, gdzie skąpane promieniami słońca modrzewie tworzą niesamowity obraz, można dotrzeć do pierwszego etapu wędrówki, którym jest Schronisko Micheluzzi. Stąd rozpościera się dolina pełna górskich pastwisk, usianych małymi chatami. Pomiędzy nimi wije się Ruf de Duròn, ścieżka drugiego etapu wędrówki po równinie. Potem można wybrać różne kierunki i cele, na przykład łagodną wspinaczkę przez całą dolinę aż do Passo Duròn, aby podziwiać szczyty Sassopiatto i Denti di terrarossa, z widokiem na pastwiska Alpe di Siusi albo bardziej wymagającą drogę, która wiedzie w górę aż do przełęczy Passo delle Ciaregole. Warto zatrzymać się tutaj, aby złapać oddech i móc podziwiać na horyzoncie szczyty Dolomitów. Następnie można kontynuować wspinanie, podążając szlakiem usypanym z piargów. Prowadzi on pod górę do Passo di Dona. Na horyzoncie kolejny niesamowity widok na odległe i magiczne szczyty Sassolungo, Marmolada, Piz Pordoi. Cel jest blisko. Wystarczy zaledwie kilka minut, aby oczom wędrowców ukazało się Schronisko Antermoia wraz z jego małym jeziorem. Turkusowe wody u stóp majestatycznego kręgu pionowych ścian dają wrażenie, jakby czas staną w miejscu. Z noclegu w schronisku można korzystać do 17 października, po upływie tego terminu nadal istnieje możliwość wspięcia się na Catinaccio di Antermoia zjawiskową via ferratą lub przemierzenia cichego płaskowyżu Lausa schodzącego do hali Gardeccia.

… Tymczasem w Val Canali w Pale di San Martino
Wiodący do Schroniska w Treviso i na Campigol d'Oltro szlak pozwala odkryć tę przepiękną dolinę, która oferuje niesamowite widoki na szczyty południowego sektora Pale di San Martino. Wystarczy sięgnąć po aparat lub smartfon, aby uchwycić tę niepowtarzalną atmosferę wzbogaconą o żywe barwy jesiennych liści, które zagościły w lasach tej alpejskiej doliny. Trasa rozpoczyna się od parkingu przy restauracji Cant del Gal (1180 m) i po pierwszym odcinku  asfaltowej drogi podąża równolegle do strumienia Canali, aż w końcu go przecina. Tutaj rozpościera się las, gdzie spomiędzy drzew można dojrzeć wspaniałe widoki na imponujące szczyty Oltro i Lastei, Sedole i Sasso delle Lede, a na stromych zboczach można wypatrzyć kozice. Podążając ku górze, w kierunku historycznego schroniska Treviso, u podnóża Vallon delle Mughe i Pala del Rifugio, panorama rozciąga się na wszystkie szczyty położone na końcu doliny. Aby dotrzeć do Campigol d'Oltro, należy przemierzyć bukowe lasy, pełne jasnych jesiennych kolorów. Przez nie wije się również ścieżka „Dei Tedeschi”, którą należy pokonać, jeśli chce się wrócić do punktu wyjścia. Ta okrężna trasa zajmuje około 3 i pół godziny przy różnicy wysokości nieco ponad 500 metrów.

W schroniskach wśród smaków jesieni
Od 18 września do 3 października skorzystaj z gościny w schronisku i zacznij odkrywać lokalne produkty. Taka idea przyświeca „Schroniskom pełnym smaku” –„I Rifugi del Gusto” których jest kilkanaście w Val di Fassa. Są to schroniska, do których można łatwo dotrzeć dzięki licznym, czynnym jeszcze wyciągom narciarskim. Schroniska zaangażowane w inicjatywę to: Schronisko Castiglioni Marmolada w Passo Fedaia, Schronisko Ciampedìe, Baita Cuz, Schronisko A. Fronza alle Coronelle, Schronisko Fuciade Schronisko Sasso Piatto, Roda di Vael, Schronisko Salei, Schronisko Stella Alpinage Spiz, Schronisko  Vallaccia. Informacje dostępne są pod adresem: www.fassa.com