Recht op verzet

Van Trentino tot Panama 

"We hebben het nog steeds in onze ogen en ziel. De blik in Mirna's ogen, nauwelijks achttien jaar oud, de opzichtige jurk van rood en blauw borduurwerk, een pasgeboren kind op haar schouders, de woede in de stem van iemand die nu, verlaten, niet meer weg kan. Om haar heen de miasma van vergiftigde rivieren van cyanide en kwik, vanuit de verte de scherpe geur van rook: verschroeide aarde. Hij houdt zijn kin hoog, zijn voorhoofd sereen, in elk van zijn ebbenhouten haren schitteren oceanen van moed. Panama, de laatste etappe van Right to RESIST, drie maanden reizen, 4000 kilometer door alle Midden-Amerikaanse staten: Mexico, Belize, Guatemala, El Salvador, Honduras, Nicaragua, Costa Rica en Panama".  

Het Climate Justice Alliance definieert de rechtvaardige overgang als "een reeks visiegedreven, geografisch gevoelige, maar verenigende principes, processen en praktijken die het economische en politieke potentieel opbouwen om over te stappen van een extractieve naar een regeneratieve economie". Vrouwen uit plattelandsgemeenschappen en inheemse vrouwen, stemmen die vaak onzichtbaar zijn, zelfs in internationale kanalen, zijn hoofdrolspelers in veerkrachttrajectenen verzetsprojecten. Ze zijn hoeders van hun grondgebied en steunpilaren van hun gemeenschap.  

Tijd om te blijven 

"We zijn begonnen vanuit mijn Trentino, met ook de steun van Viraçao Jangada uit Trento en het Muse, een symbool van de wetenschap die weet hoe menselijkheid te worden, met de medewerking van RAI en de Latijns-Amerikaanse televisie.  

Het is dankzij de Italiaanse media dat we vertellen wat het is: reportages, artikelen en diepgaande verslagen vergezellen ons tijdens de hele reis en op de terugweg zijn we in theaters, op scholen, bij evenementen. Alles wat we kunnen, om korrels van stemmen en verhalen te brengen. Het zijn druppels, dat weten we. We hebben te veel en te weinig gezien. Het is nostalgie, het is bezorgdheid, het is emotie en gedachten lopen ver weg, maar dit is het moment om te blijven, om dichtbij te lopen, terwijl je ver weg kijkt. Ik kijk naar mijn Trentino en stroop mijn mouwen op. Ik zag de verwoesting, ik leerde moed. Ik ben ook mijn land en mijn land heeft mij ook nodig. Hij is nu hier”.  

Recht op REsist is een bladzijde uit de geschiedenis die met vele handen is geschreven. Verweven draden die spreken over een andere mogelijke wereld, een ander model van relaties tussen mensen. Het is diepe vriendschap, confrontatie. Het zijn hanen die om drie uur 's nachts kraaien. Het is rijst en bonen, het is de warmte van het delen. Het zijn ongelukken, lachen en enthousiasme, tranen, angst en de kracht om door te gaan, zelfs als je het niet meer aankunt. Omdat overgave een voorrecht is dat we ons niet kunnen veroorloven. 

Klimaatrechtvaardigheid is niets meer dan kruimels menselijkheid die niet met voeten getreden willen worden.  

"We eisen samen, in honderd talen, duizend stemmen, ons bestaansrecht op. Ons recht op REsist'. 

Wat we planten, hoe we het verbouwen, hoe we het eten, zijn de wortels van onze manier van zijn en in de wereld staan.