EKOLOGICZNY SAVOIR VIVRE POŚRÓD GÓRSKICH SZCZYTÓW

Trzy lata skomplikowanych prac remontowych i rozbudowy, przeprowadzanych na wysokości prawie 3000 m n.p.m. było ogromnym wyzwaniem. W końcu jednak udało się przywrócić do życia jedno z historycznych schronisk położonych w Dolomitach Fassa. Mowa o schronisku Boè, należącym do Towarzystwa Alpinistów Trydenckich, położonym w sercu masywu Sella, na wysokości 2871 metrów, u podnóża piramidy Piz Boè. Datę otwarcia wyznaczono na 20 czerwca. Będzie można dotrzeć do niego różnymi szlakami; wśród nich najdłuższy (3h i 45'), ale szczególnie urzekający, biegnie z Pian Schiavaneis drogą na Passo Sella i wspina się po dzikiej i cichej dolinie Val Lastìes aż do Pian de Roces, Val Larga i wreszcie do Forcella di Antersass.

Planując rozbudowę schroniska dążono do połączenia odrestaurowanej części bryły budynku z 1898 r. z nową konstrukcją, która stanowiłaby powtórzenie kubatury starego schroniska, ale za to wzniesioną przy użyciu nowoczesnych materiałów, w oparciu o zasady współczesnej zrównoważonej architektury. Schronisko, będące przystankiem na Alta Via Dolomitica nr 2, posiada 76 miejsc noclegowych i jadalnie, w tym zabytkową izbę w najstarszej części budynku, mogącą pomieścić za stołami łącznie 114 osób.

Rozwiązania minimalizujące ingerencję w środowisko

Aspektem, na który zwrócono szczególną uwagę na etapie projektowania, było zaopatrzenie obiektu w bieżącą wodę. Na wapiennym terenie, charakterystycznym dla dolomickiego Masywu Sella, niedostatek wody jest tematem palącym, spotęgowanym w ostatnich latach w skutek globalnego ocieplenia. Z powodu tych zmian lodowe szczyty i małe pola śnieżne znikają już na początku lata. Z tego powodu schronisko Boé zostało wyposażone w cztery sieci dystrybucji wody: „biała” zaopatruje umywalki i prysznice w łazienkach i w kuchni w wodę pochodzącą ze źródeł znajdujących się wokół schroniska oraz z wody roztopowej, która zasila również sieć przeciwpożarową; „szara” wykorzystuje wodę deszczową oraz wodę z odpływów w zlewach i po wcześniejszym przefiltrowaniu zasila spłuczki toalet; „pitna”, dzięki wyszukanemu systemowi mineralizacji, filtracji i uzdatniania wody ze źródeł podziemnych wokół schroniska, może służyć gościom do gaszenia pragnienia, pozwalając tym samym na całkowite wyeliminowanie lub znaczne ograniczenie sprzedaży wody w plastikowych butelkach.

Pragnąc również ograniczyć wpływ samego budynku na środowisko, schronisko Boè ma być bezpośrednio podłączone do sieci dystrybucji energii elektrycznej; także odprowadzanie ścieków ma odbywać się poprzez bezpośrednie połączenie z siecią kanalizacyjną dna doliny, aż do Pian Schiavaneis; prace te zostaną zakończone w 2022 roku.

Taki sam system oczyszczania wody, jaki zastosowano w schronisku Boè, zostanie również wprowadzony w schronisku Val di Fumo w grupie Adamello, w południowym sektorze Parku Przyrodniczego Adamello Brenta, oraz w schronisku Saènt – Silvio Dorigoni, w górnym odcinku doliny Val di Rabbi; nowa instalacja turbinowa dostarczy energii (ze źródeł odnawialnych), która jest niezbędna do funkcjonowania obiektu.

Mówiąc o schroniskach, które latem 2021 roku rozpoczną prace związane z przebudową energetyczną i dostosowaniem do najnowszych przepisów należy wymienić schronisko Mandròn „Città di Trento” w Val Genova, które w związku z tym będzie zmuszone ograniczyć liczbę przyjmowanych gości. Jest to punkt startowy dla osób planujących wycieczki po lodowcu w sektorze Trentino masywu Adamello oraz w kierunku schroniska Ai Caduti dell'Adamello na przełęczy Lobbia.

Via delle Normali, wędrówka po szczytach Dolomitów Brenty

Historia alpinizmu zawiera wiele ciekawych kart. Kiedy na początku lat pięćdziesiątych Włochy rozpoczęły podbój K2, drugiego co do wielkości ośmiotysięcznika, wśród alpinistów pragnących dołączyć do organizowanej wyprawy znalazł się także Cesare Maestri, zwany „pająkiem Dolomitów”. Został on jednak wykluczony przez lidera wyprawy, prof. Ardito Desio z uwagi na stwierdzoną niewydolność serca. Okazało się, że ów problem zdrowotny nie stanowił przeszkody dla samego Maestriego , który odpowiedział na to wykluczenie w szczególny dla siebie sposób: samotnie przeszedł przez 16 szczytów łańcucha centralnego w mniej niż 24 godziny, od Cima d'Ambièz do Bocca di Tuckett. Dzięki wysiłkom Kolegium Przewodników Alpejskich w Trentino, można dziś podążać śladami nie tylko Maestriego, ale wielu innych mistrzów i pionierów alpinizmu, wspinając się na główne szczyty Dolomitów Brenty i przemierzając niezwykłe górskie szlaki.

Prawie dziewięćdziesiąt lat po wytyczeniu historycznej „via delle Bocchette” można zdecydować się na pokonanie Via delle Normali, wchodząc na 10 szczytów Masywu Brenta, z czego każdy położony jest powyżej 2900 m n.p.m. (Cima d'Ambièz, Cima Tosa, Crozzon di Brenta, Campanile Alto, Torre di Brenta, Cima Brenta, Cima Falkner, Cima Grostè, Cima Pietra Grande i Cima Vagliana.). Na całej drodze podejścia nie są bardzo wymagające i będą odpowiednie nawet dla mało zaawansowanego wspinacza, stopień trudności drogi nie przekracza wyceny III+ (co przekłada się na wysiłek porównywalny z wchodzeniem po schodach – nie wymaga asekuracji, niemniej może porządnie zmęczyć osoby o słabszej kondycji). Wprawdzie na niektórych odcinkach należy pokonać via ferraty, ale owe przejścia, które zwykle zaczynają się w okolicach schronisk, nigdy nie są zbyt długie. Kilkudniowe przejście przez szczyty na drogach o najznamienitszej historii jest nieustannie „odkrywczym” doświadczeniem alpinistycznym.

Nie tak trudne, jak znane powszechnie klasyczne drogi, jednakże nie mniej interesujące, są szlaki trekkingowe na „Via delle Normali” uczęszczane jeszcze w drugiej połowie XIX wieku, pozwalające odkryć masyw Brenty takim, jakim wpisał się na karty pamiętników alpinistów, którzy jako pierwsi pokonali te szczyty Dolomitów. Dzięki pracy przewodników górskich Trentino wszystkie te drogi wspinaczkowe w ścianach zostały odrestaurowane, zaopatrzone w nowe kotwy postojowe i zabezpieczenia w najtrudniejszych punktach.

Szlak rozpoczyna się na południu, biegnąc od schroniska Silvio Agostini lub XII Apostołów. Podczas wędrówki można skorzystać z 8 schronisk, a nawet, jeśli ktoś ma ochotę, z biwaku Castiglioni na Cima del Crozzòn di Brenta. Po dotarciu do celu podróży, czyli schroniska Graffer al Grosté, zostawia się za sobą ponad 45 kilometrów, wijących się między kominami i ścianami, szczlinami i żlebami, z czego 15 km to czysta wspinaczka; to także 60 godzin prawdziwego górskiego życia i 7 dni prawdziwej przygody.

Let’s Dolomites – góry, których jeszcze nie znacie

Let’s Dolomites to projekt, który zrodził się z inicjatywy Przewodników Alpejskich Trentino, przygotowany z myślą o tych, którzy pragną uprawiać trekking po głównych masywach Trentino. Do wyboru oferowane są pakiety 6 lub 3-dniowe z noclegami w schroniskach górskich i w górskich chatach. Oto kilka przykładów.

Przez via ferraty w Dolomitach Brenty: średni stopień trudności; trzy dni, aby wstępnie poznać świat via ferrat i wejść do serca Dolomitów Brenty, między pionowymi podejściami i półkami skalnymi wzdłuż Bocchette Centrali. Od 955 euro za osobę.

Trekking po Alta Via nr 2 w Dolomitach: wysoki stopień trudności; 6 dni od Pale di San Martino do Vette Feltrine, poprzez dzikie krajobrazy, strzeliste wieże Dolomitów i wysokogórskie pastwiska. Już od 865 euro.

Śladami I Wojny Światowej: wysoki stopień trudności; 3 dni na dużej wysokości w masywie Adamello na szlakach Wielkiej Wojny. Od via ferrata na Sentiero dei Fiori do Cannone di Cresta Croce i tunelu Corno di Cavento. Już od 535 euro.

Sześć dni w Dolomitach Fassa: niski stopień trudności; 6 dni trekkingu wzdłuż odcinka Alta Via 2 między Marmolada i masywami Sella i Sassolungo, odkrywając najpiękniejsze widoki na Dolomity Fassa. Już od 895 euro.

Trekking między chatami górskimi i schroniskami w Parku Narodowym Stelvio: niski stopień trudności; 3 dni u stóp szczytów Ortles Cevedale, w miejscu, gdzie chroniona przyroda spotyka się z pięknem alpejskich tradycji. Noclegi są organizowane w chacie górskiej w górnych partiach gór i w schronisku alpejskim. Już od 435 euro.

Informacje i rezerwacje www.campobase.travel